آسمونیا

جینسنگ

این گیاه در زمره گیاهان بومی مناطق شرقی آسیا و شمال آمریکا به شمار می آید و ریشه آن به عنوان دارویی اساطیری، بیش از

هزاران سال است که در میان مردم کشورهای چین، کره، تایلند، ویتنام، منچوری و نیز در بین سرخپوستان آمریکایی مورد مصرف

قرار می گیرد.

جینسینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی و هم آهنگی فعالیت های اساسی و حیاتی بدن نقش به سزایی دارد. این گیاه قرن

هاست که به منظور بهبود عملکرد حافظه، کاهش استرس، درمان ناتوانی، سستی و سایر علایم ناشی از فرسودگی و افزایش سن و

هم چنین برای افزایش طول عمر افراد مورد استفاده قرار می گیرد.

این گیاه در دوران گذشته از چنان ارزش والایی در شرق برخوردار بود که به عنوان مثال در چین تنها امپراطوران حق جمع آوری

 و نگهداری ریشه های آن را داشتند و در دوران های بعد نیز به عنوان جزیی جدایی ناپذیر از وعده غذایی پادشاهان و امپراطوران

 به منظور افزایش قوای جسمانی، ذهنی، و به عنوان اکسیر جوانی و شادابی جایگاه خود را همچنان حفظ نمود.

جینسینگ به عنوان یک عامل پیشگیری کننده و نیز کارا به منظور افزایش ظرفیت جسمانی و ذهنی و روانی مورد تأیید قرار گرفته

و نقش به سزای آن به منظور کمک در بهبود عوارضی چون ضعف، ناتوانی، از دست دادن تمرکز در طول دوره نقاهت مورد توجه  

بوده است.

لازم به ذکر است که خواص آن برشمرده قطعاً در ریشه این گیاه وجود دارد و دلیل آن به وجود ترکیباتی خاص که از مهمترین آن

می توان به دسته ای از ترکیبات به نام جین سینوساید اشاره کرد جینسینوسایدها اشاره کرد باز می گردد.

هر چه ریشه این گیاه مسن تر شود تجمع جینسینوسایدها نیز افزایش می یابد و بدین ترتیب با افزایش تدریجی سن گیاه خواص و

درمانی و دارویی ریشه آن نیز افزایش می یابد. ریشه جینسینگ می تواند بیشتر از صدها سال زندگی کند. ولی به تدریج تغییراتی در

ساختار آن حاصل می گردد.

ریشه این گیاه از چنان جایگاهی در میان بومیان چینی و در طب سنتی آن دوران بر خوردار بوده که اطبای کهن، از آن به عنوان

جزیی لاینفک در همه نسخه های تجویزی خود استفاده می کردند و آن را در درمان هر نوع بیماری مفید می دانستند، این چنین بود

که ریشه های آماده شده این گیاه (پس از طی مراحل تکمیلی) توسط خود بیمار به منظور بازیابی سلامت گذشته و از دست رفته و یا

توسط افراد سالم برای دستیابی و بهره مندی از خواص بی نظیر و شگفت آور این گیاه جویده می شدند.

پیشینه ی تاریخی مصرف جنسینگ

اسم “جنسینگ” از عبارتی چینی به معنی “ریشه های مرد” گرفته شده است. این اسم احتمالا به

خاطر شباهت ریشه های عجیب این گیاه به پاهای انسان است.

سابقه ی مصرف جنسینگ به بیش از 5000 سال پیش برمی گردد. در این زمان جنسینگ اغلب در

کوه های چین و به عنوان یک داروی جوان کننده و یا یک ماده ترکیبی با صابون و لوسیون مورد

استفاده قرار می گرفت.جنسینگ به سرعت به یک ماده صادراتی تبدیل و در سراسر جهان پخش

شد. در صده 1700 میلادی، یک کشیش کانادایی جنسینگ را در سراسر این قاره پخش کرد. به این

نوع از جنسینگ “جنسینگ آمریکایی” گفته می شود که امروزه نیز به صورت گسترده و به ویژه در

 ویسکانسین و انتاریو قابل مشاهده است.

طریقه مصرف جینسینگ

ریشه خشک شده این گیاه سال هاست که مورد استفاده خوراکی افراد قرار می گیرد. این ریشه خشک شده می تواند به تنهایی به صورت دم کرده (جوشانده و چای) یا به عنوان بخشی از یک نوشیدنی دم شده گیاهی همراه با سایر گیاهان و یا حتی به صورت افزودنی به سوپ یا به شکل قرص مورد مصرف قرار بگیرد. اما رایج ترین شکل استفاده از آن، به صورت دم کرده و چای یا به صورت عصاره (شیره) می باشد.

خواص چای جینسینگ

سرخپوستان در هنگام طی مسافت های طولانی، این ریشه ها را برای رفع گرسنگی می جوند و به این ترتیب از خواص سرشار آن نیز بهره مند می شوند.

تهیه چای جینسینگ

برای تهیه چای جینسینگ، مقداری آب را بجوشانید و ترجیحا این کار را در ظروف غیر فلزی مانند

قوری لعابی یا چینی یا پیرکس انجام دهید. مقداری از ریشه خشک شده ی جینسینگ (حدود 1 تا

3 گرم ) را به آب جوش اضافه کنید. سپس شعله را کم کنید و اجازه دهید تا مدت 20 تا 30 دقیقه

بجوشد. در صورت تمایل می توانید بیشتر از این مدت نیز آن را بجوشانید، تا جایی که آب به نصف

مقدار اولیه اش برسد. حال صبر کنید تا چای کمی سرد شود و دمای آن به دمای اتاق برسد(این

توصیه ای است که در طب سنتی چین به آن اشاره شده و پیشنهاد شده است که چای به صورت

ولرم نوشیده شود). بهتر است که روزانه، 1 یا 2 فنجان از این چای بنوشید. ریشه گیاه جینسینگ را

می توان به صورت قطعه قطعه استفاده کرد. توجه کنید که ریشه ها در هنگام تهیه چای آن و نیز تا

پایان مرحله خنک شدن، باید در داخل قوری بمانند.

ترکیبات جینسینگ

ترکیب اصلی فعال در جینسینگ( Panax ) جینسنوزیدها هستند که همان ساپونین های تری ترپن هستند . بیشتر تحقیقات منتشر شده

در مورد فعالیت دارویی جینسینگ بر روی جینسنوزیدها متمرکز شده است. بررسی تحقیقات انجام شده مؤید این فرضیه است که

عصاره جینسینگ بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال و سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد. بیوسنتز متابولیت ثانویه ، احتمالاً در

تنوع بخشیدن به گیاهان مختلف دشوار بوده است. ترپن ها متابولیت های ثانویه هستند که در انواع مختلف محصولات گیاهی یافت

می شوند. متابولیت های ثانویه زیادی از جمله ساپونین ها ، پلی ساکاریدها ، فلاونوئیدها و اسیدهای آمینه در گیاهان پاناکس یافت شده  

است. ساپونین ها ، همچنین به عنوان جینسنوزیدها شناخته می شوند ، ترکیبات اصلی فعال زیستی اثر دارویی در داروهای طبیعی  

مشتق شده از گونه Panax هستند.

مکانسیم اثر جینسینگ در بدن انسان

همان گونه که ذکر شد، اجزای اصلی فعال جینسینگ ،جینسنوزیدها ، گروه متنوعی از ساپونین های استروئیدی است که توانایی هدف

قرار دادن بی شمار بافت را دارند و مجموعه ای از پاسخ های دارویی را تولید می کند. با این حال ، بسیاری از مکانیسم های فعالیت

جینسنوزید هنوز ناشناخته مانده اند. از آنجا که جینسنوزیدها و سایر ترکیبات جینسینگ اثراتی متفاوت با یکدیگر ایجاد می کنند و یک

جینسنوزید منفرد اقدامات مختلفی را در همان بافت آغاز می کند ، داروسازی کلی جینسینگ پیچیده است. توانایی جینسنوزیدها در

هدف قرار دادن مستقل سیستم های چند گیرنده در غشای پلاسما و همچنین فعال سازی گیرنده های استروئیدی داخل سلول ، ممکن

است برخی از اثرات دارویی را توضیح دهد. در رابطه با تنوع ساختاری جینسنوزیدها ، ارتباط ساختاری و عملکردی با استروئیدها

 مطالعاتی وجود دارد