آسمونیا

حسن کسایی متولد سوم مهر 1307 در شهر اصفهان. پدرش "حاج سید جواد کسائی" از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود. علاقه پدر حسن کسائی به موسیقی و آمد و شد های او با بزرگان موسیقی آن زمان اصفهان موجب شد تا وی از همان کودکی به موسیقی علاقه مند شود.

پنج سال داشت که نزد تاج اصفهانی و پس از آن ادیب خوانساری به تعلیم آواز و گوشه های آن مشغول شد.

یازده ساله بود که برای بار اول به روی صحنه رفت و به همراهی فلوت نصیر ثقفی در دبیرستان سعدی اصفهان آواز خواند. در همان سال به همراهی پدرش موفق به دیدار ابوالحسن صبا و حسین تهرانی شد. اما پس از گذشت دو سال صدای شش دانگ خود را از دست داد و دل به صدای نی پیرمردی دوره گرد بست.

وی دو سال بی آنکه صدایی خوش از نی بلند شود تمرین کرد، به ناگاه توانست صدایی از نی بیرون کشد که مختص خود او بود.

اولین استاد وی برای فراگیری ساز نی، مهدی نوایی بود که شیوه نایب اسدالله را به او آموخت.

اولین بار صدای ساز وی از رادیو در سن پانزده سالگی پخش شد که چهار مضرابی (زنگ شتر)بود ساخته ابوالحسن صبا. استاد صبا که خود در آنجا حاظر بود از شنیدن آن قطعه متعجب شد و به او گفت که فکر نمی کرد با ساز نی بتوان زنگ شتر را اجرا کرد. از آن پس کسایی توانست از کلاس درس صبا و بسیاری از نوازندگان خوب زمان خود بهره گیرد.

در اوایل دهه سی به ساز سه تار نیز گرایش پیدا کرد و از تجربیات ابوالحسن و عبدالحسین صبا به همراه ارسلان درگاهی بهره برد.

کسائی به دعوت داوود پیرنیا در سال 1335 همکاری خود را با برنامه گل های جاویدان آغاز کرد.

وی در سال 1351 به همراهی مرتضی نی داوود و حسین تهرانی از وزارت کشور نشان لیاقت دریاف کرد.

در سال 1354 کمپانی C.B.S فرانسه اثری از وی ضبط کرد و در تمام نقاط جهان منتشر کرد.

در همان سال ها کسایی به علت بی توجهی مسئولین و ترویج موسیقی تجاری خلوت گزید و پس از سال ها کناره گیری در سال 1378 باری دیگر به روی صحنه موسیقی رفت.

در سال های 85 و 86 ردیف موسیقی ایران با آواز، سه تار و نی وی ضبط شد.

وی در سال 1381 اولین تندیس چهره ماندگار رشته موسیقی و در سال 1387 نشان درجه یک فرهنگ و هنر را دریافت کرد.

پس از یک عمر گوهر بار در بعدازظهر 25 خرداد 1391 چشم از جهان فرو بست و پیکر او در تکیه سید العراقین و در کنار مزار تاج اصفهان آرام گرفت.

منبع:بابل وزیری